Bernie Leadon เป็นคนสุดท้ายที่เข้าร่วมวง Eagles ในหน้าที่กีตาร์และร้อง ตลอดระยะเวลาห้าปี (1971-1975) Bernie Leadon มีบทบาทมากมายกับแนวทางของ Eagles ที่ช่วยปรับซาวด์ของวงให้เป็น country-rock โดยนำความอ่อนโยนของดนตรี bluegrass และ acoustic มาผสมผสาน หนึ่งเพลงเอกของวง Witchy Woman เป็น Bernie แต่งร่วมกับ Don Henley เมื่อมาถึงอัลบั้มชุดที่ห้า Hotel California, Bernie Leadon ขอแยกทางกับ Eagles โดยเหตุผลส่วนตัวที่แนวดนตรีของวงปรับเข้า rock มากเกินไป เป็นการจากกันด้วยดีเพื่อไปทำงานดนตรี bluegrass ที่ตัวเองถนัด และก่อนที่ Eagles จะเข้าสตูดิโอเพื่อทำงานชุดที่ห้า Hotel California ในปี 1975 มติเอกฉันท์ของสมาชิกที่ต้องสรรหามือกีตาร์คนใหม่มาแทน Bernie Leadon ทั้งหมดชี้ไปที่มือกีตาร์วง James Gang ว่าคนนี้แหละที่ใช่มีคุณสมบัติครบถ้วน ทั้งลีลาการเล่นกีตาร์, ร้อง และเชียนเพลง ชื่อ Joe Walsh นับเป็นจิ๊กซอว์ที่ใช่จริงๆสำหรับ Eagles แต่ในความพอใจก็มีความกังวลใจของมือกลองและหัวหน้าวง (ในที่เข้าใจ) Don Henley ที่ว่าสไตล์ดนตรีของ Joe Walsh เข้ากับวงได้แน่ แต่ดนตรีของ Joe Walsh ในสีเสื้อ James Gang มีความดิบที่เป็นเอกลัษณ์ ขณะที่ดนตรีของ Eagles แม้จะเป็น rock แต่ก็ออกแนวฟังสบายกว่า…..
เมื่อ Joe Walsh เข้ามาในวง Eagles สิ่งที่ Don Henley กังวลไม่เคยปรากฏ Joe Walsh มีความเป็นมืออาชีพ งานที่รับผิดชอบไม่เคยล้ำเส้นทั้งเสียงกีตาร์ที่เคยดุดันกลับมีระเบียบในแบบ Eagles เมื่อถึงเวลาปล่อยของก็แสดงฝีมือในการเขียนเพลง Life In The Fast Lane ร่วมกับ Glen Frey และ Don Henley และเมื่อถึงงานชุดที่หก The Long Run ก็มีเพลง In The City และ The Sad Café แต่ในมุมส่วนตัวดนตรีของ Joe Walsh กลับมามีเอกลักษณ์ที่แรงและดิบ แต่ก็เป็นงานชั้นดีอย่าง Life’s Been Good (1978); A Life Of Illusion (1981) ในชีวิตส่วนตัว Joe Walsh มีปัญหาสุขภาพที่เป็นคนสมาธิสั้นและย้ำคิดย้ำทำ ติดยาและเหล้าแต่ก็ผ่านมาได้ ผ่านการแต่งงานห้าครั้ง
สำหรับผมเป็นแฟนของ Joe Walsh ตั้งแต่ปลาย’60s ในวงทรีโอ James Gang ที่มีสไตล์ดนตรีกึ่ง hard rock; funk rock และ folk rock วันนี้ขอนำเสนอคลิปเพลงเอกของ James Gang ทื่ชื่อ Funk #49 แสดงสดในรายการ Guitar Center Sessions ของ DirecTV ประมาณสิบปีที่แล้ว ในวัยหกสิบบวก เสียงกีตาร์และเสียงร้องของ Joe Walsh ยังทรงพลังและสั่งได้เสมอ….เป็นเลิศ หทัยเฑียร
